ترنم عشق

برای تولدت میخواستم شکواییه ای بنویسم خطاب به تمام آنهایی که تو با "میمِ مالکیت" صدا میکردی و هیچ وقت دوستت نداشتند و به بهانه "کرونا" تو را به بهشت بدرقه نکردند، اما چطور میتوانم از تو الگو برندارم و در برابر رذل بودن آدم ها سکوت نکنم وقتی من دختر همان مادرم؟تو، فرشته بودی.شده آیا تمام هستی ات به یکباره در ثانیه ای نیست شود؟من شکستم با رفتنت.نه، گریه نکردم، وانمود به قوی بودن کردم که از تو یاد گرفتم.اما من باختم. من شکستم. من سالها پیر شدم و این رفتن، بزرگترین فقدان تمام زندگی من شد.و چه اندوهناک است وقتی فرصت خداحافظی و آخرین آغوش را هم به وعده زندگی از دست میدهی.ای لعنت به این زندگی!این تلخ ترین تبریک تولد توست.رفتی و با رفتنت من برای زندگی هر روز تقلا میکنم.رفتی و من صبح و شب ها خودم را برای یک نفس بیشتر شماتت میکنم.تو ببخش مرا!تو ببخش تمام آنهایی که با میم مالکیت خطاب میکردی ولی واقعا تو را دوست نداشتند.من برای زندگی ای که تو نکردی، شرمنده ام.من برای تمام سالها بی کس و تنها زیستنت شرمنده ام.این دنیا برای ما نبود، نیست و نخواهد بود مادر من.ما هر دو از ازل تا ابد تنهاییم.تولدت مبارک عشق من.من دو سال هست که مهاجرم؛ ۷ اسفند ۹۹ روزی که در پرواز به خدا التماس میکردم که مادرم رو برام نگه داره، مادرم آسمانی شد. یک ویروس مادرم رو ازم گرفت و من ۸ ماه بود ندیده بودمش. بی هیچ خداحافظی رفت. این متن رو به مناسبت تولدش برایش نوشتم. ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰.مراسم خاکسپاری مادرم با تعداد معدودی دوست و آشنا برگزار شد و حتی خواهر و بچه خواهراش به خاطر کرونا حضور نداشتند. من همیشه تنها بودم و این غم بزرگ رو تنهایی تحمل میکنم؛اینجا نوشتم که آدم ها در سالیان آتی، بدونن که زندگی واقعا بیرحمانه س، بی رح, ...ادامه مطلب